Bu yazı, Noktasız Dergi’nin “Pusulasızlık” temalı ilk sayısında yayımlanmıştır. Yazının tamamını okumak için tıklayınız…
İnsanoğlu varoluşundan itibaren ömrünü kendini bilmek dürtüsü içinde, “Ben kimim?” sorusuna cevap arayarak geçirir. Bu, sevgiyle beslenen zorlu bir hakikat arayışı olması bakımından meşakkatli ve dinamik bir süreçtir. Bazılarımız bunu tinsel boyutta tatminle ararken bazılarımız ise materyalist yollardan yürümeyi seçer. Nasıl ki Teiresias, görmeyen gözleri ile her şeyi görüyorsa, Oidipus da gören gözlerinden kurtularak bu görmeyi gerçekleştirmeye yönelmiştir. İşte bu taşlarla bezeli soğuk ve fırtınalı yollarda ilerlerken “gerçek”liği gösterecek şey “Gerçeklerin tümünü anlamaya muktedir miyim?” sorusudur. Bir bakıma bu soru için o yola güneş gibi doğan Baudrillard, simülasyon teorisi ile çağımızda yaşam pratiğinin hızla dönüştüğü post-modern “Batı dünyasına” dair eleştirel bir analiz ortaya koyar. Baudrillard bu analizinde gerçekliğin yok oluşunun sinyallerini verir ancak bu yok oluştan kastı ontolojik bir boyuttan ziyade bir gerçeklik olarak algılanmak istenen görünümün sahteliğidir. Aslında bu epistemenin içerisinde gözümüzü örten perde, “neyi bilebiliriz”in cevabını vermekle aralanabilir. “Ben kimim?”, “Neredeyim?” ve “Ne için varım?” sorularına verilen her cevap aslında bir simülakrdan ibarettir. Simülakrın tanımını, bir gerçeklik bazında algılanmak istenen görünüm olarak alırsak bu noktada insanın kendisini bilmesi aslında mümkün değildir. Akabinde varoluşçulara göre de mümkün olmadığı gibi A. Camus’nün fikriyatına hitaben de bu arayış bir “kısır oyun” olarak nitelendirilir. “Peki bu oyunda bize düşen ne?” sorusu kulaklarımızda yankılanırken buna verilecek en iyi cevap “Bu hayat sandığımız simülasyonda, mesele -mış gibi yapmak değil, ‘gerçekmiş gibi yapmak’ durumunda ‘-mış gibi’ yapıyor olmanın gerçekliğini kabul etmektir.” olur. Aslında gerçek kaybolmuştur. Simülakr gerçekliğin ta kendisidir. Bu dünya için gerçeklik, düşünen ve sorgulayan her insan için bir soluklanma alanıdır. Bundan fazlası için beklentilerini yükseltmek insanoğlunu hayvanlardan ayıran istenç kavramının baltalanmasına sebebiyet verecektir. (…)
Aslı GÜMÜŞ